Baños 01.06.07

Na een gezellig etentje met Leontien en Bregje, twee Nederlandse meiden vertrekken we de volgende dag iets later dan gepland. Eerst moeten we Quito uit zien te komen. Dat lukt aardig. Uiteindelijk komen we op de panamericana. Het eerste stuk is druk en vooral vies. Stinkende diesels ronken ons voortdurend voorbij. Wij fietsen af en toe in een zwarte dieselwalm. Niet echt gezond. Het fietsen op hoogte valt eigenlijk wel mee, maar we hebben ook geen haast. Als we bij een tolpoort komen mogen wij zonder te betalen doorrijden. Links en rechts zien we de vulkanen langs de kant van de weg. We hebben het geluk dat we op een heldere dag de Cotopaxi met z´n mooie sneeuwtop duidelijk kunnen zien. Op de derde dag slaan we op een gegeven moment (un momento dado volgens Cruijff) rechtsaf om de Quilotoa krater te bezoeken. Dat hebben we geweten. De hele dag klimmen en dalen, maar vooral omhoog. We logeren in Tigua, een klein dorpje. We leven letterlijk in de wolken. Op het ene moment is het helder, dan weer zie je geen hand voor ogen. De volgende dag lopen we met onze gids Daniel Chusin, die tevens boer en schilder is, naar de krater. We nemen de kortste weg door landerijen en kleine nederzettingen. Een mooie en zware wandeling. Nu merken we de hoogte wel. Ons dorp ligt op 3500 meter en de krater op 3850 meter. Tigua is een dorp waar veel schilders hebben gewoond. De mensen zijn gaan schilderen om extra inkomsten te verwerven. Ze hebben een eigen stijl ontwikkeld (tigua art). De meeste schilders zijn inmiddels vertrokken naar Quito om daar hun schilderijen te maken en te verkopen. In het dorpje is veel leegstand. Na drie dagen Tigua vertrekken we naar Baños. Het wordt een monsterrit van 138 KM. Hoewel we van 3500 naar 1800 meter dalen komen we nog wel de nodige klimmetjes tegen onderweg. Voor Baños komt de rokende Tungurahua in beeld. De vulkaan is vorig jaar uitgebarsten en rookt sinds dit voorjaar weer. Het is al donker als we in Baños aankomen. Snel vinden we een mooi hostel, gaan douchen en laten ons verwennen in een Italiaans restaurant met lekker eten en rode wijn. Verder herstellen we in de mineraalbaden en genieten van de goede dingen des levens.
PS Op veler verzoek hebben we het recept van Llapingacho opgenomen bij de foto´s van het vorige bericht (Quito 2)