La Paz 8.09.07

In Puno nemen we een extra dag rust omdat Jenne last heeft van diarree. Eigenlijk was dat al een paar weken het geval, maar op het eiland Taquile is de zaak tot volle uitbarsting gekomen. Een antibioticakuurtje blijkt goed te helpen en we kunnen weer op pad.
Op de tweede dag komen we bij de grens. Aan de Peruaanse kant is, behalve een paar geldwisselaars en een paar schoenpoetsers, niemand te bekennen. Een van de schoenpoetsertjes vertelt ons waar we moeten zijn. Hij krijgt een paar snoepjes. Als we in het gebouw van de politie zijn is daar ook niemand aan de balie. Dan komt een ander schoenpoetsertje. Hij gaat naar de overkant en komt terug met een stempel. Hij zegt dat de politiemensen almuerzo (lunch) hebben en dat hij het uitreiskaartje wel kan stempelen. Zo gezegd zo gedaan. Daarna is bij de Peruaanse douane ook niemand aanwezig. Ook zij zitten te eten. Onze schoenpoetser neemt de paspoorten mee naar beneden en komt met gestempelde exemplaren terug. Hij krijgt een paar snoepjes en tot onze verbazing zegt hij "dank je wel". Als we even later vertrekken zegt hij "doei". Kennelijk heeft hij meer Nederlanders de grens overgeholpen. Aan de Boliviaanse kant gaat het een stuk gewoner. Eerst krijgen we een stenpel voor dertig dagen. Als we vragen om wat langer te mogen blijven krijgen we er moeiteloos nog een stempel voor dertig dagen bij.
Na de grens is het slechts tien kilometer naar Copacabana waar we voor 10 Euro (Bolivia is nog goedkooper dan Peru) een mooie grote kamer met prive balkon met uitzicht op het Titicacameer betrekken. De volgende dag vertrekken we met een bootje naar het eiland Isla del Sol waar we een dag en een nacht doorbrengen.
De laatste dagen is er meer bewolking (na twee maanden zon) en regent het soms een beetje. Dat maakt dat het ook overdag behoorlijk koud kan zijn. We zitten tenslotte nog steeds op ca. 3800 meter.
Richting La Paz rijden we nog een paar dagen langs het meer. We komen onder andere door het dorpje waar de mannen wonen die indertijd Thor Heyerdahl hebben geholpen bij het bouwen van zijn papyrusboot (Ra ll). In dit dorp krijgen wij een ontbijt opgediend van gefrituurde sprot met tuinbonen, gekookte aardappelen, kaas en brood. Op deze maaltijd kunnen we in een keer door naar La Paz. Vanaf El Alto zien we de stad in het dal liggen met op de achtergrond de besneeuwde bergen. De twaalf kilometer afdaling doen we in de regen en zoeken snel een hotel. We snuiven flink aan de Boliviaanse cultuur door de eerste avond Libanees en de tweede avond Cubaans te eten. La Paz is een leuke stad. We blijven dus een paar dagen.