Tupiza 1.10.07

Vanuit Uyuni maken een driedaagse trip in een 4-wheel drive door het zuid-westen van Bolivia. Het is een ruig en indrukwekkend landschap waar we doorheen rijden. Trefwoorden zijn: veelkeurige bergen, vulkanen, laguna´s, flamingo´s en geysers. We zijn niet de enige buitenlamders in dit gebied. Jeeps met toeristen rijden af en aan. Weer terug laten we de fietsen nog even in Uyuni staan. We pakken de bus naar Potosi, een mijnstad, vijf stuiterende busuren verderop. Hier bezoeken we een van de mijnen. Voor we de mijn ingaan kopen we presentjes voor de werkers in de mijn. Onze gids Willy, een voormalig mijnwerker doet hiervoor suggesties. In de mijnwerkers mercado kunnen we kiezen uit cocabladeren, alcohol (96%), sigaretten, frisdrank en.... dynamiet. Echt waar, iedereen kan hier zo dynamietstaven kopen. Al met al zijn we zo´n drie uur in de mijn die niet overal makkelijk toegankelijk is. Smalle gangen, diepe gaten, touwladders en soms alleen de hand van Willy. De werkomstandigheden zijn zacht uitgedrukt beroerd en bovendien levensgevaarlijk. Het mijnstof maakt dat de meeste mensen (sommigen beginnen al op hun 12e) binnen 10 a 15 jaar een ernstige longziekte hebben of dood zijn. Het is een ontluisterende rondleiding.
Vanuit Potosi gaan we met een taxi een bliksembezoek brengen aan Sucre. Aan de rand van Potosi blijkt bij de pomp geen benzine meer te zijn. Met de benzinemeter op nul gaan we toch op pad om twintig kilometer verderop in de berm te wachten op een voorbijkomende collega die benzine wil lenen. Gelukkig hoeven we niet lang te wachten. Sucre, de hoofdstad van Bolivia is een schone witgeverfde stad.
Dan is het weer tijd om de fietsen van stal te halen. De tocht naar Atocha doen we in twee etappes. Onderweg zetten we de tent verscholen op in de restanten van een voormalige woning. De nacht is koud. De volgende ochtend hebben we het ijs in de waterflessen. Het tweede deel naar Atocha is qua landschap erg mooi. Vooral het stuk dat we door een droge rivierbedding rijden (mooi vlak) met aan weerszijden veelkleurige rotsen is prachtig.
Vanuit Atocha willen we in twee dagen naar Tupiza. Ook deze weg door het onbevolkte zuiden van het land is ruig met erg steile stukken. De laatste 65 kilometer accepteren we een lift van twee mijnwerkers in een pick-up truck zodat we een dag eerder dan gepland in Tupiza aankomen. Tupiza ligt wat lager (2950 meter), het moment om alle warme kleren te laten wassen en een dagje in korte bloek en jurk te flaneren.